Ik maak kunst omdat ik het fijn vind als er dingen ontstaan onder mijn handen. Ik word er vrij van in mijn hoofd, als het me lukt om te blijven spelen en onderzoeken. Ik kijk ook graag naar kunst, het verruimt mijn blik en inspireert me om zelf aan de slag te gaan.
Ik ben een knutselaar en probeer alle materialen en technieken op mijn eigen manier uit. Met een vulpen, stukje touw en schilderstape kan ik een hele wereld bouwen. Meer heb ik niet nodig. Verder kan ik volstaan met wat ik ter plaatste zie en vind.
Ik heb veel community art gemaakt, gericht op het verbinden van mensen die elkaar niet vanzelfsprekend vinden. Video, vaak in de vorm van portretten, is dan mijn medium. Ik ga met mijn camera op pad en ondervraag mensen over zaken die me bezighouden. Ik heb een voorkeur voor een ‘rafelrandje,’ voor mensen met een rafelrandje. Voor de schoonheid van imperfectie.’ De video’s zijn wat mij betreft geen eindproduct maar een aanleiding om verder te praten, op door te borduren.
Min of meer een tegenhanger daarvan zijn mijn desolate landschappen: geploegde akkers, lege steden, verlaten tankstations. De mens ontbreekt. Ik fotografeer, schilder, ets, teken en wolvilt ze. Beide thema’s komen voort uit dezelfde bron: de eenzaamheid van mijn jeugd op een boerderij buitenaf.
Mijn maaksels moeten ergens over gaan, zijn nooit zomaar mooie plaatjes. Ik heb een missie: ‘alles van waarde is weerloos’, zorg voor de kwetsbare mens, dier en aarde. Dat wil ik graag meegeven aan de beschouwer. Altijd met een zekere lichtheid.
Op dit moment werk ik aan een serie videoportretten vrouw & atelier en bouw ik verder aan mijn collectie ‘kistkalveren’, ondefinieerbare dieren in kistjes. Ook onderzoek ik mijn Zeeuwse roots en teken ik dagelijks.